"Μυστικη ιστορια" και "Μεσα απο τον σκοτεινο καθρεφτη"

Ενα αποσπασμα απο την "Mυστικη Iστορια" της Donna Tartt.Ωραιο βιβλιο! :)
Τωρα τα δεντρα ειναι σχιζοφρενικα κι αρχιζουν να χανουν τον ελεγχο,εξοργισμενα απο τα πυρινα,καινουρια τους χρωματα.Καποιος -ο Βαν Γκογκ μηπως?- ειπε οτι το πορτοκαλι ειναι το χρωμα της παραφροσυνης.Η ομρφια ειναι τρομος.Θελουμε να μας καταβροχθιζει,να κρυφτουμε σ'εκεινη τη φωτια που μας εξαγνιζει.Η ομορφια ειναι τρομος.Οτιδηποτε αποκαλουμε ομορφο μας προκαλει ριγη.
Και ενα αλλο παραλληλο.Του Giostein Gaarder απο το "Μεσα απο τον σκοτεινο καθρεφτη"
Κλαιμε οταν βλεπουμε κατι λυπητερο.Αλλα κι οταν βλεπουμε κατι ομορφο,παλι τα δακρυα κυλουν απο τα ματια μας.Σαν σουμε κατι αστειο ή ασχημο,γελαμε.Μπορει να κλαιμε βλεποντας κατι ομορφο,επειδη ξερουμε οτι δεν ειναι παντοτινο.Και γελαμε βλεποντας κατι ασχημο,επειδη ξερουμε οτι δεν ειναι ετσι στα αληθεια.Οι παλιατσοι ειναι αστειοι,επειδη ακριβως παριστανουν πως ειναι τοσο φοβερα ασχημοι.Οταν καθονται μπροστα στον καθρεφτη και βγαζουν τη μασκα,γινονται παλι ομορφοι.Γι'αυτο κι ειναι τοσο λυπημενοι,τοσο δυστυχισμενοι,οταν πανε στο τροχοσπιτο τους και κλεινουν την πορτα τους.
Η ομορφια ειναι παντα υποκειμενικη.Κι εμεις οι ανθρωποι,αν και εχουμε διαφορετικα γουστα και λατρευουμε διαφορετικα πραγματα,εχουμε ενα κοινο.Ολοι,
μα ολοι,αναζητουμε την ομορφια.Κι ας ειναι παροδικη,και μας στενοχωρει και μας προκαλει τρομο τελικα.Αξιζει τον κοπο...