Ενα κειμενο του Μπρεχτ ;-)

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, ρώτησε τον κ.Κ. η κορούλα της οικονόμας του, θα φέρονταν τότε πιό καλά στα μικρά ψαράκια; Σίγουρα, αποκρίθηκε εκείνος. Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θάχτιζαν γιά τα μικρά ψαράκια στη θάλασσα τεράστια κλουβιά και θάβαζαν μέσα διάφορες τροφές, φυτά καθώς και ζωντανά. Θα φρόντιζαν τα κλουβιά νάχουν πάντα καθαρό νερό και γενικά θα τα εφοδίαζαν με διάφορες εγκαταστάσεις υγιεινής. Όταν λόγου χάρη ένα ψαράκι τραυμάτιζε την ουρά του, οι καρχαρίες θα τούβαζαν αμέσως έναν επίδεσμο μην τυχόν και ψοφήσει και το χάσουν πρίν την ώρα του. Έπειτα γιά να μην μελαγχολούν τα ψαράκια θα οργάνωναν κατά διαστήματα στη θάλασσα μεγάλες γιορτές, γιατί τα κεφάτα ψαράκια είναι πιό νόστιμα από τα θλιμμένα. Τούτα τα μεγάλα κλουβιά θα είχαν βέβαια και τα σχολεία τους. Εκεί τα ψαράκια θα μάθαιναν πως να κολυμπάνε στο στόμα του καρχαρία. Θάπρεπε λογουχάρη να μάθουν γεωγραφία γιά να μπορούν να βρίσκουν τους μεγάλους καρχαρίες όταν αυτοί κάπου θα τεμπελιάζουν. Βέβαια το σπουδαιότερο θα ήταν η ηθική διάπλαση των μικρών ψαριών. Θα τους μάθαιναν ότι γιά ένα ψαράκι δεν υπάρχει μεγαλύτερη και ωραιότερη αρετή από το να θυσιάζεται πρόθυμα κι ότι όλα τα ψαράκια θάπρεπε να πιστεύουν τυφλά στους καρχαρίες προπάντος όταν αυτοί τους λένε ότι θα φροντίσουν γιά ένα ωραίο μέλλον. Θα έδιναν στα ψαράκια να καταλάβουν πως αυτό το ωραίο μέλλον τότε μόνο θα είναι εξασφαλισμένο όταν εκείνα μάθουν να υπακούνε. Τα ψαράκια θάπρεπε να φυλάγονται από κάθε λογής ταπεινές, εγωϊστικές και μαρξιστικές διαθέσεις κι αν τύχαινε κανένα από δαύτα να φανερώσει τέτοιες αδυναμίες τ’άλλα ψαράκια θάπρεπε να τ’αναφέρουν αμέσως στους καρχαρίες. Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα έκαναν βέβαια αναμεταξύ τους και διάφορους πολέμους γιά να κυριέψουν ξένα κλουβιά και ξένα ψαράκια. Στους πολέμους αυτούς ο κάθε καρχαρίας θα πολεμούσε με τα δικά του ψαράκια. Θα μάθαιναν στα ψαράκια ότι ανάμεσα σ’αυτά και τα ψαράκια των άλλων καρχαριών υπάρχει τεράστια διαφορά. Τα ψαράκια -θα τους έλεγαν- είναι ως γνωστό βουβά, σωπαίνουν ωστόσο σε ολότελα διαφορετικές γλώσσες, γιαυτό και είναι αδύνατο να καταλάβει το ένα το άλλο. Σε κάθε ψαράκι που θα σκότωνε μερικά εχθρικά ψαράκια που σωπαίνουν σ’άλλη γλώσσα, θα καρφίτσωναν κι απόνα παράσημο από φύκι και θα τούδιναν τον τίτλο του ήρωα. Αν βέβαια οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα είχαν και την δική τους τέχνη. Θα είχαν ωραίους πίνακες που θα παράσταιναν τα δόντια των καρχαριών με θαυμάσια χρώματα, και τα στόματά τους θα ήταν σαν τους κήπους της Βαβυλώνας όπου μπορεί να κάνει κανείς τρελό σεργιάνι. Τα θέατρα στο βυθό θα έδειχναν πώς ηρωϊκά ψαράκια με την μπάντα μπροστά θα ορμούσαν, μαγεμένα και νανουρισμένα με τις πιό όμορφες σκέψεις, στο στόμα των καρχαριών. Δε θάλειπε βέβαια και η θρησκεία αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι. Αυτή θα δίδασκε ότι τα ψαράκια μονάχα στην κοιλιά των καρχαριών θα άρχιζαν να γεύονται την αληθινή ζωή. Εξάλου αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι όλα τα ψαράκια δεν θάταν πιά ίσα κι όμοια όπως συμβαίνει σήμερα. Μερικά από δαύτα θ’αποχτούσαν αξιώματα και θα τα τοποθετούσαν πάνω από τα άλλα ψαράκια. Όσα μάλιστα είναι λίγο πιό μεγάλα θα είχαν το λεύτερο να τρώνε τα πιό μικρά. Αυτό θα ήταν άλλωστε ευχάριστο γιά τους καρχαρίες γιατί έτσι εκείνοι δεν θα χρειάζονταν πιά παρά να καταπίνουν συχνότερα πιό μεγάλες μπουκιές. Και τα πιό μεγάλα ψαράκια, αυτά που θα είχαν τις ψηλές θέσεις, θα φρόντιζαν γιά την τάξη ανάμεσα στα ψαράκια και θα γίνονταν δάσκαλοι, αξιωματικοι και μηχανικοί στα ψαροκλουβιά. Κοντολογίς, μόνο αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα είχαμε πολιτισμό στη θάλασσα.

Χειμωνιαζει!!!

Ο ουρανος σημερα ειναι συννεφιασμενος.Επιτελους.Μακρι να βρεξει κιολας... Δεν ξερω τι γινεται στην υπολοιπη Ελλαδα,εδω παντως εχει ριξει μονο μερικες ψιχαλες.Αμα βρεψει θα ειναι επισημα το πρωτοβροχι του 2007.Και το χωμα θα μυριζει,και θα κατεβασουμε τα χειμωνιατικα και οι δρομοι θα γυαλιζουν.Ωραιο ηταν το καλοκαιρι,πηγαιναμε και στη θαλασσα,αλλα αντε να ποτιστουν λιγο και τα φυτα!Εχουμε που εχουμε προβλημα ξηρασιας,ειναι αναγκη να βλεπουμε βροχη μια φορα τα δυο χρονια?Αντε καλε μου Δια,νευριασε λιγο και στειλε καμια καταιγιδα!

Μαθηματα ιαπωνικων ;-)

ohayoo= καλημερα
konban wa= καλησπερα
konnich'wa= γεια
sumimasen= συγγνωμη
arigatoo= ευχαριστω
arigatoο gozaimasu= ευχαριστω πολυ
nihongo= Ιαπωνια
oyasumi nasai= καληνυχτα

Axxx

Ναι,αρχιζει παλι το σχολειο.Αν και μου φαινεται σαν χθες που εγραφα το ποστ ΤΕΛΟΣ... Το καλοκαιρι ηταν ομορφο και θελω να ξεχασω ενα μονο πραγμα.Τις σκατοφωτιες...Αλλα δεν θα τα καταφερω να τις σβησω απο τη μνημη μου.Γιατι θα μου το θυμιζουν εκατονταοροφες θερμοκρασιες χειμωνα-καλοκαιρι στο εξης.

Τουριστας no 1

Ειναι λιγο ψωνιο ο συγκεκριμενος ανθρωπος.Ηταν αθλητης οταν ηταν νεος και του εχει μεινει απο τοτε.Τωρα πιθανοτατα δουλευει σε καμια εταιρεια.Δεν εχει και καμια ιδιαιτερη θεση,αλλα βγαζει καποια χρηματα και τωρα εφερε την οικογενεια του διακοπες στην ελλαδα για να δουν ηλιο και να χαλαρωσουν.Ξεχασα να πω οτι ειναι Αγγλος,οχι ομως απο Λονδινο.Ισως μεγαλωσε σε μια επαρχια και τωρα μενει σε μια πολη σαν το Manchester π.χ.Δεν ειμαι σιγουρη αν εχει ερωμενη,παντως σιγουρα ψαχνεται γιατι εχει βαρεθει καπως στο γαμο του.Το σπιτι του βρισκεται σε μια ησυχη γειτονια,απο αυτες που ολα τα σπιτια ειναι ιδια.Δεν εχει ομως κηπο,ουτε και ειναι δικο του το σπιτι.Αυτος μενει στον τριτο ή τεταρτο οροφο και περναει τις ελευθερες ωρες του μπροστα στην τηλεοραση στο σαλονι.Με τους γονεις του δεν εχει πολυ καλες σχεσεις,τα τυπικα μονο σε γιορτες κλπ.

Αυτα καθομουν και εγραφα μια μερα που βαριομουνα και παρατηρουσα τους τουριστες στην λιμνη της πολης μου.LOL

Ενα ονειρο (?)

Ξυπνησα που λετε καποια στιγμη μες τη νυχτα.Δεν μπορουσα να καταλαβω τι ωρα ηταν.Παντως οχι ξημερωμα,ουτε σουρουπο.Αν ειχα παραπανω γνωσεις θα εβγαζα συμπερασμα απο το ολοστρογγυλο φεγγαρι που φωτιζε στη μεση του ουρανου.Εκλεισα τα ματια μου και οταν τα ανοιξα,τι να δω?Βρισκομουν στη χρυση γραμμη που ζωγραφιζει η σεληνη στη θαλασσα.Αυτη που κουναει κιολας σε καθε κυμα.Με σταθερο βημα -λες και ηξερα οτι ειναι συμπαγες- προχωρησα για να φτασω στην ακρη,που δεν ηταν αλλη απο το ασημι στρογγυλο πραγματακι που λαμπει εκει ψηλα.Περπατησα αρκετα με αργο βημα λεει και ηταν λες και πλησιαζα στο στοχο μου.Ναι,το εβλεπα ολο και μεγαλυτερο.Καθως περπατουσα,συνειδητοποιουσα διαφορες αλλαγες στοι σωμα μου.Τα μαλλια μου εγιναν απιστευτα μακρια και αλλαζαν χρωματα.Η σιλουετα μου ψηλη και λεπτη και το δερμα μου σχεδον διαφανο.Τα ρουχα σκιστηκαν μετα απο ενα δυνατο ανεμο και ειχα σταματησει να το διασκεδαζω εδω και ωρα.Κατι ομως δεν με αφηνε να σταματησω.Ενιωσα να κουραζομαι και να καμπουριαζω και εψαξα λεει με τα σκελετωμενα δαχτυλα μου το προσωπο και ενιωσα ρυτιδες και βαθουλωματα.Τα γονατα μου ετρεμαν σε καθε βημα.Μπορουσα να σταματησω,αλλα δεν ηθελα.Που να ξερω γιατι.Νομιζω ειχα πεισμωσει και ηθελα να δω ποτε θα τελειωσει αυτη η ιστορια.Και τοτε...εκατομμυρια κοκκοι ασημοσκονης επεσαν απο παντου πανω μου και με καλυψαν.Δεν μπορουσα να αναπνευσω και οταν καταφερα να πεταξω απο πανω το βαρος μου,ημουν παλι στο δωματιο μου.Σκεφτομουν ακομα οσα ειχα συμβει οταν ηρθε μια νυχτοπεταλουδα και μου αφησε ενα δαχτυλιδι.Το εβαλα στο δαχτυλο μου και εφτα λεξεις ελαμψαν."Περασες τη δοκιμασια.Εισαι κορη μου τωρα".Γυρισα,κοιταξα τη σεληνη και σαν να μου εκλεισε το ματι.Τοτε ξυπνησα κανονικα. : )

Απλες σκεψεις

Δεν εχω την αναγκη να γραψω.Απλα αισθανομαι οτι το παραμελω λιγο το blog μου και δεν θελω να συμβαινει αυτο.Γραφω οτι να 'ναι οποτε ας γραψω και μια μαλακια που εχει κολλησει στο μυαλο μου.Αγχωθηκα πολυ σημερα με ενα ντοκιμαντερ που ειδα.Ηξερα ηδη για το προβλημα της υπερθερμανσης του πλανητη,αλλα τοσα πολλα στοιχεια και συνεπειες δεν ειχαν ξαναδει τα ματια μου.Καποια στιγμη με επιασε πανικος,γιατι σκεφτηκα οτι μπορει να μην προλαβαινουμε να το διορθωσουμε.Σκεφτηκα ολα τα ομορφα μερη πανω στη Γη που εχω παει ή εχω δει σε φωτογραφιες,ακουσα τα πουλακια να κελαηδανε και το νερο να τρεχει,μυρισα τα πρωτοβροχια και τα αρωματα των λουλουδιων και εφαγα τους καρπους των δεντρων,αγγιξα φυσικα τους κορμους των γερικων δεντρων και αφησα το νερο να περασει απο τα ανοιγματα των δαχτυλων μου.Δεν θελω να χαθει αυτη η ομορφια.

ΤΕΛΟΣ!

Τελειωσε το σχολειο για φετος!Καλο καλοκαιριιιιιιιι!!!!!!!!!

Χαρηκα για τη γνωριμια

Διαβαζα σε καποιο περιοδικο οτι γνωριζουμε κατι χιλιαδες ανθρωπους στη ζωη μας.Εγω δεν θελω να γνωρισω μονο τοσους!Θελω να πιασω φιλιες με εκατομμυρια!Ποσα δισεκατομμυρια ειπαμε ζουμε στη Γη?εφταμιση?Οοοολους θελω να τους γνωρισω!

Δεν γινεται αυτο ομως,ε?Πως θα εχεις χωρο στην καρδια σου για αολους αυτους?Δεν ειναι καλυτερα οι λιγες χιλιαδες που γνωριζει καθενας να ειναι ανετα εκει μεσα?

Δεν ειμαι σιγουρη...Χμμ...

Διαβαζα ιταλικα και ειχα ενα αρθρο που μου αρεσε...

"...possono essere presi in mano,anche a letto,anche in barca,anche la dove non ci sono spine elettriche,anche dove e quando qualsiasi batteria si e scaricata,possono essere sottolineati,sopportano orecchie e segnalibri,possono essere lasciati cadere per terra o abbandonati aperti sul petto o sulle ginocchia quando ci prende il sonno,stanno in tasca,si sciupano,assumano una fisionomia individuale e seconda dell intensita e regolarita delle nostre letture,ci ricordano che non li abbiamo ancora letti,si leggono tenendo la testa come vogliamo noi,senza imporci la lettura fissa e tesa dello schermo di un computer..."

Umberto Eco

Ο κυριος μιλαει για τα βιβλια.Στο αρθρο πριν το αποσπασμα λεει οτι υπαρχουν δυο ειδη βιβλιων.Αυτα που ειναι για να τα συμβουλευομαστε και μπορουν να αντικατασταθουν απο ηλεκτρονικα μεσα και αυτα που ειναι για να τα διαβαζουμε και δεν μπορουν για ολους τους λογους που αναπτυσσει στο κομματι που μεταφερω.Επιχειρω μια μεταφραση... :)

"...να κρατηθουν στο χερι,στο κρεββατι,στη βαρκα,ακομη κι εκει που δεν υπαρχουν πριζες,ακομη κι εκει και οταν καθε μπαταρια αδειαζει,μπορουν να υπογραμιστουν,στηριζονται απο "αφτακια" και σελιδοδεικτες,μπορουν να αφεθουν να πεσουν στο εδαφος ή να εγκαταλειφθουν ανοιχτα στο στηθος ή στα γονατα οταν μας παιρνει ο υπνος,χωρουν στην τσεπη,συρρικνωνονται, (δεν το καταλαβαινω αυτο που ακολουθει :) ),μας θυμιζουν οτι δεν τα εχουμε ακομα διαβασει,διαβαζονται σε οποια σταση θελουμε χωρις την καθορισμενη και στητη σταση του κεφαλιου μπροστα στην οθονη του υπολογιστη..."

Η μεταφραση ειναι για τα μπαζα,ελπιζω ομως να φαινεται το νοημα.Συμφωνω απολυτα με τον Εκο.Τα βιβλια ειναι ολα αυτα και ακομα παραπανω,πολλα παραπανω.

Ανοίγουμε το τετράδιο.

Βουτάμε την πένα στο μελάνι και γράφουμε...
"Σ" και "Ε"... σε!
Το έψιλον μας βγήκε λιγάκι λεπτό,το ξαναπατάμε.
Μετά,κάνουμε ένα κουλουράκι,κι ένα μπαστουνάκι δίπλα του.Μπράβο!Φτιάξαμε το "α".
Το επόμενο γράμμα είναι λιγάκι δύσκολο.
Φτιάχνουμε ένα στριφογυριστό γάμμα.
Είναι όμως λιγάκι αχνό,θέλει λίγο πάθος ακόμα.
Ξαναβουτάμε την πένα,σχεδόν ξεχείλισε αυτή τη φορά το μπλε μελάνι.
Το επόμενο γράμμα είναι εύκολο,άλλο ένα άλφα.
Δεν πρέπει όμως να είναι πανομοιότυπο με το άλλο,κάνουμε λίγο κυματιστό το κουλουράκι του.
Το "π" είναι ένα σέξυ γράμμα,το κάνουμε με ένα πονηρό χαμόγελο.
Τι καλά που περάσαμε με το πι,τώρα έχει άλλο ένα άλφα.Κουράστηκαμε με τα άλφα!
Κουνάμε την πένα βαριεστημένα και σχηματίζουμε ένα άλφα,προσπαθεί να είναι όμορφο,αλλά δεν τραβάει την προσοχή μας.
Η προσοχή μας είναι όλη στραμμένη στο ωμέγα.Αχ,αυτό το τροφαντό ωμέγα!
Βουτάμε ξανά την πένα στο μελάνι για να νιώσουμε και την παραμικρή του καμπύλη.
Αυτό ήταν,τελειώσαμε.
Όχι,δεν τελειώσαμε,ένα "Σε αγαπάω" δεν τελειώνει ποτέ,σε ακολουθεί μέχρι το επόμενο,ίσως και παραπέρα.
Βουτάμε την πένα στο μελάνι και με σίγουρο χέρι γράφουμε τρεις κουκκίδες.
...
Σε αγαπάω...
...μα κλείνω το τετράδιο,συγγνώμη.

Σκεψεις ενος λεπτου

Το κεφαλι μου με ποναει λιγο.Θα ειναι απο τον υπνο μαλλον.Εκανα εναν πολυ γλυκο υπνο χθες βραδυ με ενα τουλαχιστον ομορφο ονειρο.Τα ονειρα ειναι ωραια,δεν εχουν ορια οπως η κανονικη ζωη.Και οσο τα ζεις,σου φαινονται λογικα.Παρ'ολ'αυτα προτιμω τον εαυτο μου τωρα που ξυπνησα.Νιωθω πιο σιγουρη.Κι ας εχω ενα εκατομμυριο ασκησεις να λυσω και εναν μονολογο να μαθω.

Το επαιζα συχνα αυτο το παιχνιδακι.Προσπαθουσα να καταγραψω ο,τι περνουσε απο το μυαλο μου σε συγκεκριμενο χρονικο διαστημα.Στον υπολογιστη δυσκολευομαι λιγακι γιατι δεν γραφω και τοσο γρηγορα...Εχει πλακα ομως,γιατι ενω παιρνανε χιλιες χιλιαδες σκεψεις απο το μυαλο μας σε ενα λεπτο,δεν μπορεις να τις περιγραψεις ολες και μενεις σε μια...

Χθες βραδυ πεθανε το δοντι μου...

Και δεν προλαβα καν να το χαιρετησω κανονικα!Τα τελευταια λογια που ακουσε απο εμενα ηταν καταρες για τον πονο που μου προκαλουσε!Συγνωμη δοντακι που σου φερθηκα τοσο ασχημα.Θα προσπαθησω να επανορθωσω προσεχοντας οσο γινεται το κουφαρι σου.

Παρισι

Ααααχ...Μολις πριν λιγες ωρες γυρισα απο ενα φανταστικο ταξιδι στη πολη που δεν κοιμαται ποτε.Ετσι λενε βεβαια,γιατι εγω παρατηρησα οτι ολα εκλειναν κατα τις 11...!(δεν ημασταν στο κεντρο,γι αυτο).Δεν μπορω να περιγραψω τα συναισθηματα μου,γιατι ειμαι τις γνωμης οτι οταν εισαι ευτυχισμενος,ειναι δυσκολο να αποτυπωσεις τη χαρα σου.Παω λοιπον να τα περιγραψω ΟΛΑ στην Ελευθερια.Και δεν ειναι και λιγα!Τεσσερεις μερες ηταν και μου φανηκαν σαν μηνας ολοκληρος!Ευχομαι ειλικρινα να ξαναπαω και να ξαναπαω και να ξαναπαω,οσες περισσοτρες φορες γινεται!Αααααχ!
Α!Να πω και κατι που αμα δεν το μοιραστω θα σκασω!Βρηκα βιβλια με 20 σεντς!!!!!!!!!!Κριμα που ηταν στα γαλλικα.Πηρα ομως μερικα με σκοπο να εξασκησω λιγο τα γαλλικα μου για να ειμαι προετοιμασμενη οταν ξαναπαω.

Ενα μηνυμα μου ηρθε με τις λεξεις

τραπέζι, μηνυμα, μουσική, πορτοκαλί, φαινόμενο, πετάω και μύθος Μου ζητηθηκε by Stohasths να γραψω μια ιστορια με αυτες τις εφτα λεξεις.Yupi!Μου αρεσει αυτο το κολπο! Ξεκιναω...

Βζζ...βζζζτ...βζζζζζζ...Το κινητο χτυπαει ωρα τωρα και το τραπεζι τρεμει ολοκληρο.Καταραμενο κινητο,θα σε πεταξω στην τουαλετα!Σηκωνομαι ομως απο το κρεβατι για να δω τι τρεχει.Μηνυμα απο την κολλητη μου."ραντεβου σε δεκα λεπτα στη Σκανδιναβια.Εχει ενα ουρανιο φαινομενο.Βορειο Σαλας νομιζω"Σέλας βρε UFO!Βορειο Σέλας!Τελοσπαντων,καλο μου ακουγεται.Ντυνομαι και ξαπλωνω στον καναπε.Τωρα τελευταία μου παιρνει λιγη ωρα να ενεργοποιησω την φαντασια μου.Βρε,λες να μεγαλωνω?Φτανω λοιπον στη Φιλανδια μετα απο κανενα τεταρτο.Η τρελη δεν εχει ερθει ακομα και κρυωνω.Πρεπει να κουνηθω λιγο για να ζεσταθω.Πεταω λοιπον λιγο απο εδω κι απο εκει και παραλληλα κοιταζω και το κατασπρο τοπιο γυρω μου.Αααχ!Ειναι ωραιο να ξεφευγεις απο την ρουτινα που και που...Μα που ειναι πια αυτη η Ελευθερια!Αποφασιζω να το δω μονη μου,αμαν πια!Ζοριζω λιγο παραπανω το μυαλο μου και χανω τις αισθησεις μου.Ξυπναω με μια γλυκια μουσικη μεσα στο αυτι μου μα δεν ειμαι ουτε στη Φιλανδια,ουτε και σπιτι μου.Κανενα απο τα δυο δεν ειναι τοσο πορτοκαλί!!Αν ειναι δυνατον,τα παντα γυρω μου,πανω και κατω μου ειναι σε αποχρωσεις του πορτοκαλι!Βγαινω εξω και συνανταω ενα τεραστιο λουλουδι (με πορτοκαλι πεταλα βεβαιως!).Μου παιρνει λιγη ωρα μεχρι να μαθω τη γλωσσα του αλλα τελικα καταφερνω και μαθαινω οτι ξεπερασα το οριο μεταξυ ονειρου και πραγματικοτητας και οτι χαθηκα καπου στον ονειροχρονο του μυθου των Αβοριγινων.
Τα χρονια περνουν και περιπλανιεμαι ακομη στον ονειροχρονο ψαχνοντας να βρω τα συνορα του με τον παλιο μου κοσμο.Κι η μουσικη συνεχιζει να παιζει,αλλα εχει καταντησει αηδιαστικη και ευχομαι συνεχως να κουφαθω.Να λοιπον που το ονειρο εγινε ρουτινα και τωρα πια προσπαθω να ονειρευτω την παλια,κουραστικη ρουτινα με το θορυβο του σχολειου και τη μουντοτητα της εφηβειας.Ειναι αδυνατον ομως γιατι η φαντασια μου αρνειται να γυρισει πισω.Κατα βαθος βολευτηκε εδω,οπου δεν υπαρχουν περιορισμοι.Και εγω δεν μπορω παρα να ψαχνω το τελος σε αυτον τον εφιαλτικα ονειρικο κοσμο που εφτιαξα.


Αχ!Πολυ διασκεδασα με το γραψιμο αυτης της ιστοριας!Δεν την διαβαζω ομως γιατι δεν θα μου αρεσει και θα τη σβησω!Την αφηνω σε εσας λοιπον για να συνεχισει το παιχνιδι.Και τωρα πρεπει να προτεινω και σε αλλους,ε?Μα δεν ξερω κανενα...Να τολμησω καποιον που διαβαζω εδω?Λοιπον...Επιλεγω τις λεξεις φτερα,παιδι,κερασιες,χρυσοψαρο,πυλη για τις κυριες areir και Natalia.Ελπιζω να αποδεχτουν την προσκληση μου.Σε ευχαριστω Στοχαστη που μου εδωσες την ευκαιρια να συμμετεχω!!!

Εχω πιει λιγακι...

Ημασταν "στο μουσειο" παλι.Ηπιαμε.Αυτη τη φορα λεγαμε να τη βγαλουμε μονο με κρασι (λευκο) αλλα ο ιδιοκτητης ειχε αλλα σχεδια.Ηρθε,μας επιασε την κουβεντα (εχουμε γνωριστει αλλωστε.Τοσες φορες εχουμε παει εκει) και τελικα μετα απο μερικα υπονοουμενα καταλαβε οτι θελουμε κι αλλο οποτε λεει "Αντε,να σας κερασω.Φτανουν τρια καραφακια?"Στην αρχη τα θεωρησαμε πολλα,ημασταν ακομα νηφαλιοι,αλλα τελικα τα τρια εγιναν πεντε και θελω να πιστευω οτι σταματησαμε εκει.Οι αλλοι δυο ειναι σε πολυ χειροτερη κατασταση απο εμενα.Ειχαν παρει απο ενα καραφακι ρακι ο καθε ενας και το επιναν απο το στομιο.Εγω δεν ειχα και πολυ ορεξη για μεθυσι αποψε.Θελω να ηρεμησω καπως.Εχω και θεατρο αυριο και πρεπει να ειμαι ενταξει.Χωρις πονοκεφαλο.Γεια σου τωρα καλο μου μπλογκ.Παω να τα πιω με τον Μορφεα...

Ανοιγω ενα βιβλιο και...

...εσύ...
Αυτη ειναι η λεξη που επεσε το δαχτυλο μου.Θα αραδιασω αυθορμητα τις σκεψεις μου χωρις καμια λογοκρισια.
Εσυ.Αυτη τη στιγμη μου ακουγεται καπως κατακριτικη λεξη."Εσυ φταις!","Εσυ να πας!".Κατι τετοιο.Ειναι λιγακι σαν να δινεις τις ευθυνες σου στον αλλο.Ακομη και η ιδια η λεξη ειναι λιγακι ανισορροπη.Οπτικα δεν μου κολλαει το εψιλον με το σιγμα και το υψιλον.Παντα θεωρουσα το υψιλον εγωιστικο γραμμα και αυτος ειναι ο λογος που αντιπαθω καπως τις υαινες.Το σιγμα σημερα μου ακουγεται κακιασμενο.Λεω σσσ και στο μυαλο μου αρχεται η λεξη μισοςςςς.Γιατι ετσι?Δεν μου αρεσει η λεξη μισος,αν και οπτικα μοιαζει ομορφη και με ομορφες αναλογιες.Η προφορα της ειαι μαλλον αποκρουστικη.Το ςςςςς στο τελος ειναι πραγματ εντονο.

Για το εσυ μιλουσα ομως.
Το εσυ με φοβιζει κιολας καπως.Οταν το λεω,αισθανομαι καπως ανευθυνη και ευθυνοφοβη.Οταν το ακουω αισθανομαι μονη και απροστατευτη.Χιλιες φορες "εσεις" για να εχω καποιον να μοιραζομαι την κριτικη,ευθυνη κλπ.Και δεν εννοω το "εσεις" του πληθυντικου ευγενειας,αλλα του κανονικου πληθυντικου.Αλλο μπερδεμα παλι αυτο με το εσυ οταν τιθεται θεμα πληθυντικου ευγενειας!Συνεχεια μπαινω στο διλημμα για το ποιο απο τα δυο θα χρησιμοποιησω.Ολο προβληματα αυτο το "εσυ" βρε παιδι μου!

Ψαχνω τοση ωρα να βρω κατι θετικο για την καημενη τη λεξουλα,αλλα μπα...Ακομη και στην αγαπη ειναι εμποδιο.Οταν σταμταει το "εμεις" και αρχιζει το "εσυ" και το "εγω",αρχιζουν συνηθως τα προβληματα.Ακομη και στη θετικοτερη εκφραση αγαπης του με πνιγει."Εσυ!Μονο εσυ με καταλαβαινεις/αγαπας/νοιαζεσαι/
σκεφτεσαι"


Συγνωμη καλο μου "εσυ" που σου φερομαι ετσι,αλλα δεν το ελεγχω.Ελπιζω καποια στιγμη στο μελλον να καταλαβω την αξια σου.Ειμαι σιγουρη ομως οτι δεν θα αντεχα χωρις εσενα γιατι εισαι ιδιαιτερα σημαντικο μερος του λεξιλογιου μας.

Μισω τις Δευτερες

1. Ειναι η πρωτη μερα της εβδομαδας (Which means σχολειο ξανα!)
2. Εχω εφτα δυσκολες ωρες
3. Πρωτη ωρα γεωμετρια (γκρρρ)
4. Νυσταζωωω
5. Με αποδιοργανωνουν τα απογευματινα μαθηματα
6. Εχει "παρα πεντε"
7. Τα μαλλια μου θελουν λουσιμο γιατι ξεχασα να τα λουσω μες το Σ/Κ
8. Ο αδερφος μου δεν εχει μαθημα αρα ειναι σπιτι και μου τα πρηζει
9. Το νερο του Suzuki θελει αλλαγμα και βαριεμαι...
10. Ολοι εχουν την απαιτηση να "τα εχεις ολα διαβασμενα" γιατι "Σαββατοκυριακο ειχατε!"
11. Δεν εμαθα ποτε πως λεγεται στα γαλλικα...(laundi???)
12. Τα βιβλιοπωλεια ειναι κλειστα
13. Εχει ακομα την ταινια της Παρασκευης στο σινεμα
    

Αλλαγη?

Ωρες ωρες σκεφτομαι πως θα ηταν αν ο κοσμος ηταν διαφορετικος.Και δεν μιλαω για κραυγαλεες διαφορες,απλα πραγματα.Αν το αιμα ηταν μαυρο για παραδειγμα,τι θα αλλαζε?

Τοσοι και τοσοι μακαβριοι ποιητες και συγγραφεις δεν θα υμνουσαν ποτε το ρουμπινι του χρωμα και την ηδονικη του γευση.Το μαυρο δεν ειναι οπως το κοκκινο.Δεν κανει την ιδια αντιθεση με το λευκο δερμα και ενα σωρο ταινιες και πινακες ζωγραφικης θα εχαναν την αισθητικη τους ισορροπια.Οι φωτογραφιες με τραυματιες πολεμου θα μας εκαναν την ιδια εντυπωση?

Κι αν ηταν πρασινο?Κι αν ηταν μπλε ή πορτοκαλι?

Δεν ειναι ομως,και η φυση κατι ηξερε και του εδωσε αυτο το ακαθοριστο χρωμα.Εμεις οι ανθρωποι δεν ξερουμε τι μας γινεται και αναρωτιομαστε γιατι ειναι ετσι,αντι να παμε να τελειωσουμε την εκθεση για το φροντιστηριο. :P

Κάτι ακόμα για αγάπη...

Picked from the book "everything is Illuminated" by Jonathan Safran Foer.

He knew that "I love you" also means "I love you more than anyone loves you or has loved you,or will love you",and also,"I love you in a way that no one loves you or has loved you,or will love you",and also,"I love you in a way that I love no one else,and never have loved anyone else,and never will love anyone else"

Εμένα μου ακούγεται κάπως εγωιστικός τρόπος να αγαπάς.Και έχω την αίσθηση ότι τα συναισθήματα παρουσιάζονται μονόπλευρα.Είναι παθιασμένος τρόπος όμως,και η αγάπη θέλει και κάποιο πάθος όπως και να το κάνουμε. :)