Ανοιγω ενα βιβλιο και...

...εσύ...
Αυτη ειναι η λεξη που επεσε το δαχτυλο μου.Θα αραδιασω αυθορμητα τις σκεψεις μου χωρις καμια λογοκρισια.
Εσυ.Αυτη τη στιγμη μου ακουγεται καπως κατακριτικη λεξη."Εσυ φταις!","Εσυ να πας!".Κατι τετοιο.Ειναι λιγακι σαν να δινεις τις ευθυνες σου στον αλλο.Ακομη και η ιδια η λεξη ειναι λιγακι ανισορροπη.Οπτικα δεν μου κολλαει το εψιλον με το σιγμα και το υψιλον.Παντα θεωρουσα το υψιλον εγωιστικο γραμμα και αυτος ειναι ο λογος που αντιπαθω καπως τις υαινες.Το σιγμα σημερα μου ακουγεται κακιασμενο.Λεω σσσ και στο μυαλο μου αρχεται η λεξη μισοςςςς.Γιατι ετσι?Δεν μου αρεσει η λεξη μισος,αν και οπτικα μοιαζει ομορφη και με ομορφες αναλογιες.Η προφορα της ειαι μαλλον αποκρουστικη.Το ςςςςς στο τελος ειναι πραγματ εντονο.

Για το εσυ μιλουσα ομως.
Το εσυ με φοβιζει κιολας καπως.Οταν το λεω,αισθανομαι καπως ανευθυνη και ευθυνοφοβη.Οταν το ακουω αισθανομαι μονη και απροστατευτη.Χιλιες φορες "εσεις" για να εχω καποιον να μοιραζομαι την κριτικη,ευθυνη κλπ.Και δεν εννοω το "εσεις" του πληθυντικου ευγενειας,αλλα του κανονικου πληθυντικου.Αλλο μπερδεμα παλι αυτο με το εσυ οταν τιθεται θεμα πληθυντικου ευγενειας!Συνεχεια μπαινω στο διλημμα για το ποιο απο τα δυο θα χρησιμοποιησω.Ολο προβληματα αυτο το "εσυ" βρε παιδι μου!

Ψαχνω τοση ωρα να βρω κατι θετικο για την καημενη τη λεξουλα,αλλα μπα...Ακομη και στην αγαπη ειναι εμποδιο.Οταν σταμταει το "εμεις" και αρχιζει το "εσυ" και το "εγω",αρχιζουν συνηθως τα προβληματα.Ακομη και στη θετικοτερη εκφραση αγαπης του με πνιγει."Εσυ!Μονο εσυ με καταλαβαινεις/αγαπας/νοιαζεσαι/
σκεφτεσαι"


Συγνωμη καλο μου "εσυ" που σου φερομαι ετσι,αλλα δεν το ελεγχω.Ελπιζω καποια στιγμη στο μελλον να καταλαβω την αξια σου.Ειμαι σιγουρη ομως οτι δεν θα αντεχα χωρις εσενα γιατι εισαι ιδιαιτερα σημαντικο μερος του λεξιλογιου μας.