Παρασκευή 16 Μαρτίου 2007

Ενα μηνυμα μου ηρθε με τις λεξεις


τραπέζι, μηνυμα, μουσική, πορτοκαλί, φαινόμενο, πετάω και μύθος Μου ζητηθηκε by Stohasths να γραψω μια ιστορια με αυτες τις εφτα λεξεις.Yupi!Μου αρεσει αυτο το κολπο! Ξεκιναω...

Βζζ...βζζζτ...βζζζζζζ...Το κινητο χτυπαει ωρα τωρα και το τραπεζι τρεμει ολοκληρο.Καταραμενο κινητο,θα σε πεταξω στην τουαλετα!Σηκωνομαι ομως απο το κρεβατι για να δω τι τρεχει.Μηνυμα απο την κολλητη μου."ραντεβου σε δεκα λεπτα στη Σκανδιναβια.Εχει ενα ουρανιο φαινομενο.Βορειο Σαλας νομιζω"Σέλας βρε UFO!Βορειο Σέλας!Τελοσπαντων,καλο μου ακουγεται.Ντυνομαι και ξαπλωνω στον καναπε.Τωρα τελευταία μου παιρνει λιγη ωρα να ενεργοποιησω την φαντασια μου.Βρε,λες να μεγαλωνω?Φτανω λοιπον στη Φιλανδια μετα απο κανενα τεταρτο.Η τρελη δεν εχει ερθει ακομα και κρυωνω.Πρεπει να κουνηθω λιγο για να ζεσταθω.Πεταω λοιπον λιγο απο εδω κι απο εκει και παραλληλα κοιταζω και το κατασπρο τοπιο γυρω μου.Αααχ!Ειναι ωραιο να ξεφευγεις απο την ρουτινα που και που...Μα που ειναι πια αυτη η Ελευθερια!Αποφασιζω να το δω μονη μου,αμαν πια!Ζοριζω λιγο παραπανω το μυαλο μου και χανω τις αισθησεις μου.Ξυπναω με μια γλυκια μουσικη μεσα στο αυτι μου μα δεν ειμαι ουτε στη Φιλανδια,ουτε και σπιτι μου.Κανενα απο τα δυο δεν ειναι τοσο πορτοκαλί!!Αν ειναι δυνατον,τα παντα γυρω μου,πανω και κατω μου ειναι σε αποχρωσεις του πορτοκαλι!Βγαινω εξω και συνανταω ενα τεραστιο λουλουδι (με πορτοκαλι πεταλα βεβαιως!).Μου παιρνει λιγη ωρα μεχρι να μαθω τη γλωσσα του αλλα τελικα καταφερνω και μαθαινω οτι ξεπερασα το οριο μεταξυ ονειρου και πραγματικοτητας και οτι χαθηκα καπου στον ονειροχρονο του μυθου των Αβοριγινων.
Τα χρονια περνουν και περιπλανιεμαι ακομη στον ονειροχρονο ψαχνοντας να βρω τα συνορα του με τον παλιο μου κοσμο.Κι η μουσικη συνεχιζει να παιζει,αλλα εχει καταντησει αηδιαστικη και ευχομαι συνεχως να κουφαθω.Να λοιπον που το ονειρο εγινε ρουτινα και τωρα πια προσπαθω να ονειρευτω την παλια,κουραστικη ρουτινα με το θορυβο του σχολειου και τη μουντοτητα της εφηβειας.Ειναι αδυνατον ομως γιατι η φαντασια μου αρνειται να γυρισει πισω.Κατα βαθος βολευτηκε εδω,οπου δεν υπαρχουν περιορισμοι.Και εγω δεν μπορω παρα να ψαχνω το τελος σε αυτον τον εφιαλτικα ονειρικο κοσμο που εφτιαξα.


Αχ!Πολυ διασκεδασα με το γραψιμο αυτης της ιστοριας!Δεν την διαβαζω ομως γιατι δεν θα μου αρεσει και θα τη σβησω!Την αφηνω σε εσας λοιπον για να συνεχισει το παιχνιδι.Και τωρα πρεπει να προτεινω και σε αλλους,ε?Μα δεν ξερω κανενα...Να τολμησω καποιον που διαβαζω εδω?Λοιπον...Επιλεγω τις λεξεις φτερα,παιδι,κερασιες,χρυσοψαρο,πυλη για τις κυριες areir και Natalia.Ελπιζω να αποδεχτουν την προσκληση μου.Σε ευχαριστω Στοχαστη που μου εδωσες την ευκαιρια να συμμετεχω!!!

4 σχόλια:

Στοχαστης είπε...

καλα με έστειλες τελείως με το κείμενο σου! Μιλάμε για δημιουργικότατη χρήση των λέξεων, μπράβο σου!

ΥΓ: "κυρία areir"; πολύ θέλω να δω την έκφραση της όταν θα το διαβάσει αυτό. Ειναι και μεγάλη γυναίκα, θέλει προσοχή! χιχιχιχι

MakisH είπε...

Όντως πολύ ωραίο "παιχνίδι"! Ιδιαίτερα δημιουργικό και σίγουρα διασκεδαστικό! Και μέσα απο αυτό ίσως μπορεί κανείς να καταλάβει και πράγματα για την ψυχοσύνθεση του "συγγραφέα".

Αρίστη είπε...

Το έγραψα το κειμενάκι... Τι κειμενάκι δηλαδή; Ξέφυγα λίγο και μου βγήκε κομματάκι μεγάλο... 1170 λέξεις για την ακρίβεια... Οπότε είπα να αρχίσω ένα άλλο παιχνιδάκι! Καλώ όσους θέλουν να διαβάσουν μόνο την πρώτη παράγραφο και να γράψουν μετά το δικό τους τέλος στην ιστορία!

Το κείμενο βρίσκεται εδώ!

Nathalie είπε...

Έξυπνο παιχνίδι, ενδιαφέρουσα ιστορία! Συγχαρητήρια για το μπλογκ σου.. Πολύ όμορφο! φιλάκια! (Justelene)